maandag 13 januari 2014

Een wondermooie vakantie met de Belgische Delegatie



Hallo allemaal ! 
oudste bibliotheek
in Melbourne
Voila het vervolgstukje..

Op 20 december zaten mijn oudjes en mijn zusje op het vliegtuig naar Melbourne. Terwijl ik een vliegtuigje van Brisbane naar Melbourne. De dag daarvoor had ik al met traantjes afscheid genomen van Céline die met het vliegtuigje naar Sydney vertrok voor een Cruise vakantie met haar familie richting Nieuw Zeeland. Maar doordat Céline al eerder vertrokken was, was het voor mij gemakkelijker om Brisbane vaarwel te zeggen. Nu ja, toen ik sukkelachtig met al mijn valiezen op de trein naar de Airport ging troostte ik mezelf met de gedachte dat ik sowieso nog eens ging terugkeren. Maar dat ben je nooit helemaal zeker natuurlijk.


was onder de indruk
van de glazen pen
en inkt
- MELBOURNE
Ik had op de trein mijn ouders al even gehoord, bleek dat ze een noodlanding hadden moeten maken in Colombo, Sri Lanka. Ik leefde echt met hen mee, al zo lang in een krap vliegtuig en dan op te koop toe nog eens vijf uur vertraging. Bleek dat er een persoon onwel was geworden. Ondanks dat er een dokter  en meerdere verpleegsters aan boord waren moest het vliegtuig toch een uur en een half terugvliegen voor een noodlanding. Ondertussen was ik al sukkelachtig op de trein geraakt mits wat hulp met al mijn valiezen, en toen ik aankwam op de luchthaven was het natuurlijk (hoe kon het ook anders) zo dat ik weer overgewicht had. Mijn twee opties, 25 AUD betalen per kilo, of herschikken. Aangezien ik drie kilo te veel had dacht ik toch twee keer na en besloot ik een poging te doen om wat zwaar gerief in mijn handbagage te proppen. Je moest mij daar zien staan (eigenlijk zitten) hebben voor die check-in balie, krampachtig proberen te vermijden dat mijn valiezen opensprong door alles wat er in zat. En ja hoor, daar ging de rits van mijn klein hand-valiesje. Gelukkig heb ik daar ondertussen al wat ervaring mee en dus kon ik het in een mum van tijd fixen. Toen ik mijn tickets in handen kreeg deelde de dame achter de balie mij ook nog mee dat ik een uur en een half vertraging had met haar tandpasta-glimlach.  Eenmaal door de security en controle of ik explosief was. (Wel, de test toonde aan dat ik geen explosieven bij me had, of ik op dat moment explosief was, dat viel te betwisten)
Toen ik aankwam ik Melbourne kreeg ik mijn bagage gelukkig relatief snel en ging ik op zoek naar een taxi om me al naar het hotel te brengen. Mijn ouders en zusje zouden normaal aankomen om half zeven die avond maar uiteindelijk werd het half 1. De hereniging was er echter niet minder enthousiast om. Ik was echt blij van hen te zien.
onze trouwe vriend

De volgende dagen bezochten we Melbourne city. Een charmante stad maar niet zo mooi en impressionant als Sydney. Ook helemaal anders dan Brisbane. Melbourne heeft gebouwen die qua architectuurstijl echt ongelofelijk zijn. We hadden een huurauto, een SUV, onze trouwe Toyota Kluger die ons overal heeft gebracht. Dus maandag na twee daagjes in Melbourne te hebben doorgebracht gingen we op de baan met als doel 'The Great Ocean Road'. Deze baan vervolgt zich langs een mooi stukje kust en daar zijn we onder andere, Cape Otway lighthouse tegengekomen en de twaalf apostelen (hoewel het er nu 8 niet meer zijn). Ook zijn we 's middags gestopt in een dorpje om iets te eten. Nu ja een dorpje, het was één straatje met drie huizen. Waaronder één mini supermarktje en één restaurantje dat tegelijk ook de plaatselijke pub was. Daarna hebben we de twaalf apostelen bezocht, die waren machtig mooi! die rotsblokken in de zee waren ooit land. Maar door erosie zijn de zijkanten uitgesleten en wanneer de connectie van het geworden rotsblok met het vasteland uiteindelijk te dun wordt, stort alles wat zich ertussen bevind naar beneden. Zoals ik al zei, machtig mooi! 

twaalf apostelen
Cape Otway
Lighthouse
We hebben the Great Ocean Road in één dag kunnen doen. Die avond werden we verwacht in ons hotel in Warrnambool. De volgende dag was het namelijk de dag van kerstavond. We zijn 2 dagen in Warrnambool gebleven, we hebben er kerstavond gevierd en kerstdag zijn we alweer op de baan gegaan. Het was eens iets anders, niet de gebruikelijke gevulde kalkoen met kroketjes en erellekes, maar Thai food. Ik vond het helemaal niet erg. Tradities zijn mooi maar ik had in Australië geen echt kerstgevoel, het was warm buiten, de zon scheen. Enkel onze kerstmutsen vertelden ons dat het kerstmis was.
Op kerstdag zijn we op weg gegaan naar Normanville ! De vorige dagen vanaf Melbourne waren we dus in het district Victoria. Normanville ligt dichter bij Adelaide dus zijn we de district grens overgestoken naar Southern Australia. Het is echt grappig als je ziet hoe sommige districten verschillen van elkaar. New South Wales en Queensland bijvoorbeeld is zo een groot verschil.. 


Adelaide
In ieder geval, we waren daar dus op kerstdag en je raad het waarschijnlijk al. Alles was dicht. Uiteindelijk zijn we blijven rondrijden en ben ik in een golf hotel gaan vragen of hun restaurant open was. Dat was het geval en zo zijn ze we daar beland. 
De volgende dag hebben we beslist om Adelaide te bezoeken aangezien alles op boxing day (bij ons tweede kerst) dicht is in de kleinere stadjes. Boxing Day betekent ook in Australië de eerste dag van grootse solden. Er waren al wat kleinere solden daarvoor maar die dag gaat echt alles weg aan halve prijs. Het is de moeite, die dag is geloof ik de volledige bevolking van Adelaide op straat gekomen om koopjes te doen. 

beautiful place along
the way
In Normanville hebben we ook twee keer gesurft! Voor Elise, Papa en Mama was het de eerste keer. Ik moet zeggen dat ik van mijn zusje wel echt had verwacht dat ze goed ging zijn aangezien ze ook snowboard en gewoon omdat ze zo lenig is en goed in sport. Van Papa (sorry Papa) had ik het minder verwacht maar toch heeft hij mij enorm verbaasd. Hij kon het, en hij kon het goed ! 
happy & together
Ook hebben we in Victor Harbor (een stadje daar niet ver van) een eilandje (Granite Island) bezocht dat bekend staat om zijn pinguïns, elke ochtend trekken de volgroeide pinguïns er op uit naar de oceaan en gaan ze soms wel 30 tot 50 km ver om te jagen. 's avonds komen ze allemaal terug bij zonsondergang om hun kleintjes te voeden. Één keer per jaar verdwijnen ze voor drie weken om zich van een goeie vetlaag (van de vis, voedsel) te voorzien zodat ze daarna drie weken aan land kunnen blijven om hun veren te verwisselen of hun eitjes te voorzien. Echter, drie weken geleden zijn alle Pinguïns allemaal op hetzelfde moment spoorloos verdwenen. Dus ik kijk hier af en toe eens op internet of ze nog niet teruggekomen zijn, want versta me niet verkeerd. Dit is volkomen normaal, maar het is niet normaal dat het allemaal op hetzelfde tijdstip gebeurd.
Wilde nieuw-zeelandse otter
- Granite Island
Onze weg terug naar Normanville ging door een landschap dat voor altijd op mijn netvlies zal gebrand staan. Het was prachtig. Opnieuw zie je op de foto maar half van hoe het er echt uit zag maar ik was er helemaal stil van! Op een gegeven moment zijn we zelfs een weide tegengekomen met lama's. zo helemaal random. Natuurlijk ook veel wilde kangoeroe's dichtbij ons hotel, dat was het allermooiste. 



helemaal random
Onze reis vervolgde zich naar the Barossa Valley! The valley staat in Australië bekend als de wijnstreek van het land. Ik kan jullie verzekeren, daar worden een paar hele fijne wijntjes gevindificeerd.  (Dat is het volledige proces dat vooraf gaat aan de wijn) Namen zoals Peter Lehmann en Penfolds (de grote) hebben we bezocht. We hebben geen private tour achter de schermen gedaan, want deze waren enkel op afspraak maar het wijnproeven was natuurlijk heel leuk en het was wel interessant om eens al die marketing er rond te zien. 
Met spijt in ons hart zijn we vertrokken met het vliegtuig uit Southern Australia op 31 januari en vlogen we twee uurtjes naar Sydney! Een beetje mijn thuis want wat had ik het gemist! Diezelfde dag was het oudejaarsavond dus na ingecheckt te hebben in het hotel zijn we richting The Royal Botanical Gardens gewandeld voor een goed plaatsje om het vuurwerk te zien! Sydney staat echt op zijn kop met Oudejaar. Het vuurwerk is gewoon adembenemend ! Ik hoop echt dat ik het nog eens te zien mag krijgen want het is enorm de moeite ! Maar goed, daarvoor was ik even naar de EF school gegaan om een paar mensen te zien. Ik had er alweer moeite mee om weer weg te gaan. 
SYDNEY
Hierna zijn we rond 2 uur in de namiddag een plaatsje gaan zoeken (wat eigenlijk nog vroeg was, de meeste mensen zaten daar al van 10 uur in de voormiddag toen de site net openging.) en daar zijn we gebleven tot middernacht. Je zou denken dat dat ongelofelijk lang is maar het is eigenlijk heel snel voorbijgegaan. Ongelofelijk lieve en interessante Indiase Mensen leren kennen, spelletjes gespeeld, om de twee uur een snackje gegeten. Er heerste een triomfantelijke sfeer, het was typisch Australisch, samenkomst van mensen en weliswaar een beetje improviseren maar plezier maken. Ik hou er echt ervan. Het deed me denken aan de random BBQ's die ik in Brisbane heb gehad aan de rivier in het park met vrienden. 

 Om 9 uur en om half 11 was er ook al vuurwerk maar niet zo spectaculair als dat van 12 uur! Het vuurwerk van de brug om middernacht was echt ongelofelijk. Je zag echt iedereen aftellen, elkaar snel kussen en dan omdraaien voor het machtige vuurwerk te zien!
Hierna ben ik nog uit geweest met een van mijn beste vrienden uit Sydney. Gerrit en ik hebben ons goed geamuseerd. We hebben met nog een aantal vrienden ons in een gezellige bar gezet en gepraat en plezier gemaakt tot 4 uur. Zowat de allerleukste Sylvester nacht die ik tot nu toe gehad heb! en dan nog in Sydney, het was zo leuk. Maar na een paar dagen alles in Sydney aan mijn ouders en zusje getoond te hebben was het alweer tijd voor mij om te vertrekken naar mijn nieuwe avontuur. Ik had gedacht dat ik het lastig zou gehad hebben met het afscheid, maar dat is heel goed meegevallen. Ik ben op dit moment in Costa Rica, maar ik besef echt hoeveel ik Australië mis.. het was magisch mijn verblijf. Ik mis het enorm, maar ik ben ervan overtuigd dat ik het snel weer zie! 
Sunset at Barossa Valley

Ik ben mijn hart verloren in dat mooie overweldigende land, dus zal ik het moeten gaan zoeken vroeg of laat. 

Nu ga ik eens slapen, ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van dit nieuwe stukje. Mijn avonturen in Costa Rica komen er ook zo aan! 

heel veel liefs, 

Want-to-be-Aussie-girl-again-but-until-that-time-Costa-rican-girl! 

Maryline



Het prachtige landschap














Geen opmerkingen:

Een reactie posten