Hello daar aan de andere kant van de wereld !

Ik heb een rustig dagje achter de rug. Ik ben vanochtend (met veel moeite) opgestaan en heb gemerkt dat de jet lag erger wordt met de minuut. Slaap en gewenning doen wel veel.

Ik en mijn kamergenootje Josepha hebben hierna een tripke gemaakt naar de supermarkt voor wat ik moest aanschaffen (toiletpapier, eten voor deze week, apotheek voor zonnecrème enz.) en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik hier veel ga mogen stappen. Alles is hier te voet 20 tot 30 minuten (centrum Rooty Hill). Nou ja, centrum? het is een treinstation (2 sporen) en een grote straat met winkels. (Zelfs Ronse is groter) Zo een straat die op het eerste gezicht een beetje lijkt op de belangrijkste straat uit een western film, zo met saloons enzo. Het enige verschil is dat in plaats van saloons, het hier stikt van Aziatische food markets. Plus uiteraard de belangrijke fruitwinkel (helemaal niet zo mooi als België) en de aussie-variant van een supermarkt.

 Ik kocht alles wat ik nodig had, en kwam wat meer te weten op Josepha, het leven in Jakarta en aziatisch eten, natuurlijk. Omdat Malou Filipijns is eten we in het gastgezin voornamelijk aziatisch, dat verschilt enorm. Deze avond was het aubergine met varkensvlees en zoete banaan, en rijst all you can eat. Alles behalve Sushi, jammer genoeg. Ik dacht dus dat ik kon eten zoals een echte chinees maar deze middag heeft Josepha mij deftig geleerd hoe ik moet eten met stokjes (chopsticks). Het is echt moeilijker dan dat het er uitziet, dat kan ik je garanderen.

Ik kwam ook te weten dat de bussen die hier rijden nog lekker meer gecompliceerd zijn en dat ze mij aanraadt om gewoon te voet te gaan. Morgen ga ik dus een halfuur wandelen naar het treinstation (op en neer) om uiteindelijk een trein van een uur te nemen naar Sydney. Hopelijk neem ik de juiste (en daarmee bedoel ik dus de juiste richting) Ik stap af ik Central station en verander daar om naar Circular Key te gaan, waar mijn school is. Ik wordt om 8u30 verwacht, dus ik ga me mogen haasten.
Het openbaar vervoer is hier enorm duur. 61 AUD voor 1 week, dat is een enorm minpunt, maar in Sydney zelf zijn er geen mogelijkheden behalve de residence (boven de school) maar ik ben nog geen 18 dus mag ik daar nog niet in.

Ik heb ook het centrum van Mount Druitt gezien, een ander stadje, en daar heb ik enkel gezien wat mijn vermoedens bevestigden. Dit zal misschien wat chauvinistisch klinken maar het is eigenlijk wel zo dat waar ik ben, niets typisch Australisch is. In dit deel/wijk/woonplaats zijn enorm veel Filipijnse gezinnen/Aziatische gezinnen zich gevestigd hebben. Dat zie je aan hun typische kenmerken en hoor je aan het hoekje-af-accent van het engels, no offense, iedereen is vriendelijk. Ik merk ook enorm veel Europese en Amerikaanse invloeden. Het is alsof ze de beiden in een mislukt geheel proberen te gieten. Bijvoorbeeld, Ik merkte een aantal eetplaatsjes op waar ze 'Real italian food!' verkochten (dat waren dan enkel mislukte pizza's) of 'French pastery!' (Donuts... há. Nice try.) en dan uiteindelijk nog het ergste van al, 'German Pretzels!' (en dan lag er een geelbruin gebak dat leek op iets tussen een scone en een vloeibare omvergevallen nutellapot). De Amerikaanse invloeden merk je dan weer op aan het feit dat er om 9 uur 's ochtends op elke grasoprit een opgerolde krant ligt (Where's that paperman on his bicycle?) of de bouwstijl van de huizen.
Kortom, Europa en Amerika in een blender met een snuifje Azië aan toegevoegd.

De natuur is hier dan wel weer prachtig gebleven, maar daarover meer als ik er meer over weet.

Goodnight mates,
Tomorrow will be grand ! (If I'll get there off course, euhm, where's that map?)

Maryline
onderstaande foto speciaal voor de mama en de papa om te bewijzen dat ik er al een ienieminipietsie beter uitzie.