Het leven zoals het is: bij 35 graden

Het prachtige brisbane
vanuit South Bank

Hi folks !

Hier ben ik weer, een beetje later dan voorzien. Zaterdag verhuis ik eindelijk naar de residentie en dan heb ik dus altijd en goedkoop internet. Geen excuses meer voor mij dan. De voorbije weken waren echt heel erg leuk. Vorige week heb ik de leukste plekjes leren kennen in Brisbane door Céline (Een meisje waar ik mee op school heb gezeten voor een paar jaar in Nieuwen Bosch, Gent) en we hebben al hilarische tijden meegemaakt. We zijn onder andere naar ‘Bad grandpa’ geweest in de cinema van South bank (een toeristische buurt in Brisbane). Het cinema scherm was echt ongelofelijk groot, zo een groot scherm had ik nog nooit gezien! Ik wou een foto trekken maar mijn gsm was niet groot genoeg..

Bovenkant van het scherm

 Hallo allemaal!

Céline & ik bij de Thai

Dit was dus een stukje dat ik vorige week beginnen shrijven was, maar er kwamen dan allerlei dingen tussen en dan heb ik het niet kunnen afmaken, noch kunnen posten. Het is hier dus nu dinsdagnamiddag en ik ben officieel ingetrokken in de residentie! Wat een opluchting. Ik ga natuurlijk mijn gastgezin, Sandie Parker en mijn ongelofelijk lieve Japanse huis-/kamergenootjes missen maar ik ben toch wel blij dat ik verhuis voor de afstand enzo. EN uiteraard ook omdat ik dan een beetje alleen leef en dat zelfstandig leven een hele grote leerschool is. Studenten die op kot gaan weten wat het is om eten te voorzien voor een hele week en toch creatief genoeg te moeten zijn zodat ze het eerste semester geen 10 kilo aankomen van elke dag naar ‘de gouden saté’ te gaan aan de overpoort. (Of waar dan ook..) Het is een hele opgave voor jongvolwassenen en dat besef ik maar al te goed. Hier komt er dan nog bij dat ik in AUD reken maar eten is hier gelukkig niet zo duur. Ik heb het genoeg gezien, jongens die ofwel helemaal niets weten van koken, (meisjes ook trouwens) en dan elke avond voor 10 dollar bij de Thai, de Koreaan, de Chinees, de Japanner, de Amerikaan (McDonalds natuurlijk) of de Australiër (Hungry Jacks) gaan. En ik kan blijven doorgaan, chickenburgers bij Oporto’s, Kip bij KFC, en ga zo maar door. Gelukkig zijn er tips en tricks van vrienden waar we op kunnen terugvallen. Ik en Céline zijn zaterdag naar de Coles/grote supermarkt geweest. Een winkelkar en hop, winkelen maar. Een zak pasta van Coles Homebrand, plakjes spek, ajuintjes en een potje pesto. Dat allemaal bij elkaar en je hebt een prachtig gerechtje. Een zak met bruine rijst en wat sojasaus met een stukje vis van de week, helemaal niet moeilijk en eten voor een week. Daar bovenop een hele grote pot Nutella en een

Christmas Nutellaaa

brood, met wat yoghurt en groenten en fruit. Ben ik iets vergeten?  Ohja, de noodoplossing, stir fry noodles! (maar enkel in noodgevallen.) Ohja, ik weet alles van winkelen nu (ahum). We hadden jammer genoeg niet door dat onze kar zich aan het vullen was en hadden er ook geen rekening mee gehouden dat terug naar de residentie, het een 20tal minuten stappen was. Dus ik aan de kassa met een bezorgde kop. 100 meter heb ik het gehaald, met 8 zakjes aan elke arm. Aan een bushalte daar niet ver vandaan stond er een winkelkarretje. En wat doe je dan doodleuk? Juist. Zakjes erin en op naar de residentie, Céline trekken en ik duwen. Heuvel op, heuvel naar beneden tot aan Southbank (de omgeving van de residentie). 

Dé taart

Verder heb vorige week een hele leuke week gehad met mijn verjaardag en ik wil iedereen nog eens bedanken voor de wensen. Het was echt een mooie dag om de mijlpaal van 18 te zien passeren. Ik heb die avond een gezellige avond gehad met mijn gastgezin en Sandie had een taart voor mij gekocht, met aardbeien en caramel, om je vingers bij af te likken! En donderdag hebben we gefeest. Het is te zeggen, we zijn naar een EF-party gegaan. Nu ja, met 20 mensen in een grote ruimte kan je het moeilijk een party noemen, maar ik heb de hele avond gepraat met een Oostenrijks koppel (Thomas en Melanie) die een rockgroep vormen. Ik heb zelfs een album gekregen om te beluisteren. Het is niet echt Mainstream maar het is wel een sterk staaltje muziek.

Malene (denemarken) - Céline
- Jeanette (Zweden) - Maria (Noorwegen)

In de residentie slaap ik in een kamer met een meisje uit Lille. Net zoals alle andere fransen hier weigert ze met mij Engels te praten. Als dat dan lijnrecht tegenover mijn koppigheid komt te staan, dan is het resultaat dat we gewoon niet praten. Echt jammer, maar dat is hun mentaliteit. Spreek je geen frans? Dan hoor je er niet bij. Justine kan dat waarschijnlijk beamen. Maar goed, er zijn ergere dingen en ze zijn niet allemaal zo, er zijn uitzonderingen. Ik heb hier heel veel leuke mensen ontmoet al, voornamelijk lekker dicht uit Europa, en 1 iemand van de Caraïben. Interessante mensen, minder interessante mensen, mensen waarmee ik heel veel lach en mensen die soms hun heimwee met mij delen. Ik heb geen last van dat fenomeen. Hoewel ik de mensen uit België, jullie, wel enorm mis. Maar dat is maar eventjes en voor geen geld ter wereld zou ik nu terugvliegen. Ik heb de tijd van mijn leven en ik ben heel gelukkig.

Japanse huisgenootjes

Ik heb over twee weken een trip geboekt naar Witsundays met Céline. We gaan 2 dagen en 2 nachten doorbrengen op een zeiljacht voor 28 mensen met allemaal studenten. Witsundays is een groep eilanden die enorm populair zijn omdat daar zich het begin van de machtige Great Barrier Reef bevind. Snorkelen, duiken, zonnen en zeilen. Beter kan het niet. (Foto’s volgen) We vliegen er naartoe, dus die week ga ik heel wat gevlogen hebben want! De vrijdag daarop pak ik mijn mini-leventje als mini-adult terug in en vlieg ik naar Melbourne om mijn ouders en zusje op te wachten met een bordje. Wat ga ik blij zijn als ik hen terugzie! Het is fijn om de feestperiode door te brengen met familie, Hoewel oudejaars wel een feestje wordt in Sydney.

Sunshine Coast

Zondag ben ik dan naar Surfers Paradise in Gold coast geweest. Gold coast is de kust die ten zuiden van Brisbane ligt, In het noorden heb je dan Sunshine Coast. Gold coast is het meest toeristische en dat merk je duidelijk aan de overvolle stranden, vele pretparken en kleurrijke winkels en eetgelegenheden. Het is dé plaats voor surfers die hun skills willen showen aan de meisjes of gewoon eens goed uit te gaan. Iets minder voor mij dus, hoewel de ervaring wel leuk was. Sunshine coast is eerder voor de lokale bevolking en aussies die niet houden van al dat onechte gedoe. Het zijn lange prachtige stranden met surfers die gewoon willen genieten van de zon en het surfen. Ik ben er een dagje geweest met EF en het was echt puur genieten van het weer en de natuur. Hoogstens drie winkeltjes, en een barbecue met een uitzicht om van achterover te vallen.

Surfers Paradise, Gold Coast

Bij zon, zee en strand hoort voor mij jammer genoeg ook de kunst van het verbranden erbij. Ik smeer met elke 2 uur in met factor 50 maar het resultaat is dat ik allemaal wit blijf, en occasioneel een helderrood velleke.

Lieve mensen, ik hoop dat jullie van de blog hebben genoten, het was een hele spraakwaterval uit mijn vingers.

Lieve studenten onder jullie, enkel toegelaten in de pauze!

Grapje, Ik wens voor diegene die nu bijna examens hebben, jullie enorm veel succes met het uithalen van die kerstexametjes! 

dit zijn mijn punten!

Voor diegene die bijna in den blok zitten, succes met het studeren en GO, GO, GO!  Jullie kunnen het allemaal, daarvan ben 100% verzekerd!

Mensen die een peptalk nodig hebben, contacteer mij via Facebook en we zullen Skypen.

Hagedis

Goodluck!

Jullie live-vanuit-Aussie-land-reporter,

Maryline

Gecko

EF op het strand..

Vanuit het treinstation 

verslagje van de eerste week Brisbane

Dag lieve Belgen daar aan de andere kant van de wereld!

Om internet te sparen typ ik dit eerst in een word document zonder internet en copy en paste ik het op mijn blog. Als ik er zo over nadenk pleeg ik plagiaat op mezelf, haha.

Zoals de winter bij jullie steeds dichter komt, nadert bij ons de zomer. Het wordt steeds warmer en uiteraard horen daar hevige stormen bij. Ik heb hier al geleerd dat ik best altijd een paraplu bij de hand heb, wat eigenlijk super raar is aangezien het nog steeds 35 graden is wanneer het regent. Niets wat ik gewoon ben in België dus.

Als het regent zal het ook altijd heel heftig regenen voor een halfuur en daarna komt de zon er weer en moet ik alweer beginnen denken aan zonnecrème. 

Mijn eerste week hier was.. interessant. Ik moest even wennen aan mijn gastgezin en zoals eerder vermeld kreeg ik een ietwat negatieve impressie van de school. Die negatieve impressie was vooral omdat het verschil met EF sydney zo groot was. In Sydney (New South Wales – de staat)  had ik een fantastische leerkracht die ons Engels bijbracht op een manier van, we gaan met de taal spelen en we gaan ons vooral amuseren. Hier in Brisbane (Queensland) draait het allemaal om competitiviteit en het behalen van punten. We hebben een wekelijkse schrijfopdracht en een wekelijkse presentatie en afhankelijk van het niveau wordt de kwaliteit van het werk bepaald. Er rust dus een klein beetje druk op mij –Ahum-.  Ik heb mijn SpIn-klassen toegewezen gekregen (Classes of Special interest) en ik heb op Maandag en dinsdag Effective Writing 4 (van 1 tot 4 in moeilijkheid). We hebben een projectje toegewezen gekregen op lange termijn en daar bovenop nog een paar wekelijkse schrijfopdrachtjes. Aangezien ik zo laat ben toegekomen heb ik nog maar vier weken om een Paper te schrijven van 1500-2000 woorden over een onderwerp naar keuze. Een ideale uitdaging dus, iemand ideeën voor een onderwerp? Maandag en dinsdag zijn ook de dagen waar ik om 5u30 uit mijn bedje (dat kraakt en piept) moet om mijn les van 8u15 te halen.

Woensdag en donderdag heb ik gelukkig in de namiddag les en dan heb ik van SpIn ‘Business topics!’ Dit wordt gegeven door Crazy Paul, mijn Algemene Leraar of General Teacher. Hij is in één woord geniaal, zowel met zijn economische achtergrond als zijn Iers-Europese achtergrond. Zijn naam zegt het zelf, de ideale leraar, een nuchter persoon met de juiste dosis gekheid. Plezier en educatieve lessen gegarandeerd!  

Verder heb ik dan op vrijdag gewoon een film als SpIn. Niets is zo ontspannend als Jennifer Aniston gecombineerd met komedie. Uiteraard heb ik ook elke dag gewoon les van Crazy Paul, en net zoals Sydney bedraagt een dag 3 lesuren en een lesuur 1 uur en 20 minuten.

Veel mensen heb ik nog niet echt kunnen ontmoeten omdat de meeste studenten ¾ van de tijd in de residentie zijn, en het grootste deel komt hier toe in September voor een lange periode, ze vormen dan allemaal groepjes en het is dan alsof je overal en nergens toebehoort. In Sydney waren EF-studenten allemaal heel open en was iedereen met iedereen bevriend en deden we dan ook heel veel. Ik mis mijn fantastisch klasje met Radka wel een beetje maar goed, ik ben nu hier. Het is ook nog maar de eerste week dus het tij zal snel genoeg keren.

Desalniettemin heb ik wel al een paar hele leuke mensen ontmoet, EF-gerelateerd en niet EF-gerelateerd. Woensdag bijvoorbeeld, zat ik op een groen plekje in het midden van de stad mijn boterhammekes op te eten en kwam er een grote mooie gouden labrador voorbij, vergezeld door een dame op hoge hakken die een beetje leek te sukkelen met het tegelijkertijd eten en de hond in bedwang houden. Ik bood aan om even op de Labrador te letten terwijl ze at, en zo leerde ik Larissa en Kokanee kennen. Larissa is echt zo lief, we hebben bijna een uur gepraat over vanalles en nogwat (maar vooral over Australië) en ze deed me echt thuis voelen, ze werkt in 1 van de omringende gebouwen en had haar hond even eenmalig meegenomen naar het werk. Ik heb er een vriendin bij, ze verhuisd misschien binnenkort naar Bali dus heb ik alweer een internationaal contact gelegd, haar vakgebied is Marketing. Na een paar dikke kussen (lees: zoals alleen een prachtige hond dat kan) van Kokanee moest ik afscheid van hen nemen. Hopelijk zie ik hen snel terug.

Dit weekend was heel erg rustig, zaterdag heb ik wat huiswerk gemaakt en wat genoten van het mooie weer. Zondag is het poetsdag dus dan is het alle hens aan dek om het gezellige huisje schoon te maken! Ook de was moet gedaan worden enz., en ben ik naar het plaatselijke dorpje geweest om wat inkopen te doen voor mijn boterhammekes voor deze week en natuurlijk om een buskaart te kopen voor deze week.

En dan nu het spannendste moment van de zondag. Velen van jullie hebben het misschien al gezien op facebook, maar ik ben een beetje veranderd. Ik dacht waarom ook niet, dus met de hulp van mijn gastmoeder die voor L’Oréal werkt (gratis Make-up!) en voormalig professioneel kapster heeft ze mijn haar een ander kleurtje gegeven. Het is iets wat helemaal bij mij past is mij verteld maar ik ben erg blij met het resultaat. Het is iets anders en dat is precies waar deze hele ervaring om draait, verandering en nieuwe ervaringen. (bonuspunt dat het is Australië is). Ik ben benieuwd voor de reacties van morgen. Mijne lieve schat wist al niet goed meer of hij wel met mij aan het skypen was en mijn mama zag het niet goed wat er veranderd was aan mijn haar. Ik vind het wel mooi, maar het blijft maar 6 weken dus dan ben ik weer de oude Maryline. Wie weet doe ik het wel opnieuw, het is zoals het weer hier om de haverklap veranderd. We zullen zien wat de tijd brengt.

Maar voor nu, ga ik alweer naar mijn bedje, want morgen is het bij het krieken van de jour debout! (iets wat mijn mama altijd zegt, wat zich vrij vertaald in ‘opstaan bij het aanbreken van de ochtend! Zo spelen met taal, ik ben de dochter van mijn moeder voor iets..)

Heel veel liefs !

Van een gelukkige brunette,

Maryline

Een afscheid, een nieuw begin

Hey allemaal! 

ik weet het, het lijkt weer een heel boek dat ik geschreven heb, maar troost U zo voelen mijn vingers ook na te getypt te hebben. Het is weer een tijdje geleden dat ik nog een keer geschreven heb en uiteraard is er ondertussen veel gebeurd. Mijn laatste week in rooty hill is super snel voorbij gegaan. Het afscheid met mijn gastgezin was ook moeilijker dan verwacht, als je zo 6 weken samen leeft onder 1 dak dan schep je wel een band. Mijn gastmoeder heeft mij 4 knuffels gegeven op verschillende tijdstippen voor ik vertrok. 

Ik vond het ook wel lastig, ookal was het ver van de stad, het was echt een heel goed gastgezin. Een groot huis, groot bed, badkamer voor mij alleen en de keuken en muziekinstrumenten volledig tot mijn dienst. maar ook begon mijn gastfamilie als echte familie aan te voelen, en zo beschouwden ze mij ook. 

Ook Carla, de dochter van mijn gastmama, Malou ga ik enorm missen. Heb een super leuk afscheidscadeautje gekregen van haar en we hebben nog veel gelachen voor ik vertrok. 

Maar zondag ben ik dus naar de luchthaven gebracht van Sydney door Larrie, en heb dan het vliegtuig genomen naar Brisbane. De vlucht zelfs is enorm vlot verlopen, behalve een opgefokte stewardess die mij onder mijn voeten gaf omdat mijn gsm net voor take-off niet uitstond (what can I say, it's an addiction..) viel het goed mee. Had niet zo heel veel geslapen omdat ik als een hyperkinetisch kieken zonder kop de avond ervoor rondliep dat mijn valies te veel zou wegen, dus nog voor de piloot de seatbeltsign had afgezet was ik in een dromeloze slaap beland. 

Mijn valies woog uiteindelijk te veel, welgeteld 1 kilo. Toen ik zuchtend aan de salesdesk verscheen toverde een lieve mevrouw achter de balie een glimlach op mijn gezicht door de zeggen dat het maar een kilo was en dat ze me niets ging aanrekenen. OEF !

De aankomst in Brisbane was iets anders, ik heb een halfuur gewacht om uiteindelijk een oudere dame met sneeuwwit haar een een tijgerbroek te zien binnenstormen met een bordje EF. Er waren problemen met internationale vluchten.. Hoe dan ook, in het begin was ik er natuurlijk niet mee opgezet, maar toen ik vijf minuutjes met haar gesproken had waren we al aan het lachen. Mijn oma en opa hebben een vriendin die Marice heet, en daar leek ze als twee druppels water op. Een hele vriendelijke mevrouw die mij naar mijn gastgezin bracht. 

Mijn gastgezin! Ik kwam toe en het was verdorie 29 graden. Mijn pull was snel uit. Het is een huisje van maar 1 verdieping een groundfloor, dus geen trappen waar ik te gast ben bij een dame van 46 jaar 'Sandie' samen met twee japanse studenten (die verrassend goed engels spreken, maar stel je er nu ook niet te veel bij voor) Miki en Miyuki. Ohja, we zijn niet alleen, er wonen ook twee binnenkatten (katten die enkel binnen blijven en nooit naar buiten gaan... ?!) en een hond die altijd zonder uitzondering buiten blijft. (oké dan..). waar ik precies woon is een mix van centre parcs (grote bungalowachtige huizen) en waasmunster (the forest). In het begin is het altijd een beetje moeilijk, ze zijn overvriendelijk en dan krijg ik de kriebels. Maar het eerste wat ik voel is vooral nostalgie naar België en Rooty hill. Ik ben helemaal losgerukt uit een vertrouwde omgeving, ik weet bij wijze van spreken niet waar ik ben, naar school gaan en een bus nemen is hier dan ook een heel avontuur. 

mijn bed

De tijd die ik nodig heb om naar de city te gaan bedraagt zo'n 60 minuten, wat alweer vrij veel is. Maar niet getreurd, over 3 weekjes ga ik naar de residentie, wat maar 10 minuten stappen is. Ide-aal, want het transport hier, ja mijne goeien. 5 AUD per ritje, dus 10 AUD per dag, 70 AUD per week, schandalig gewoon. 

Mijn eerste dag op school was vrijwel dezelfde als de eerste dag in Sydney, met het verschil dat ze hier in Brisbane veel serieuzer zijn. Ik heb een heel document moeten ondertekenen van EF dat ik 

1. begrijp dat ik jonger ben dan 18 en aan respectievelijke wetten wordt onderworpen (ja want ik ben een kleine crimineel)

2. geen alchohol mag drinken/verkopen (alsof ik dat nu nog niet weet)

3. Ik niet met drugs in contact mag komen (serieus? As if!)

4. Ik niet later dat 10 's avonds op openbare straat mag rondlopen (WHAT?! c'est rrrridicule !)

5. etc etc 

en nog veel ander boring stuff. 

ik heb zondag de twee ergste woorden moeten vernemen, jawel, geen. wifi.

en dat is een beetje rampzalig voor mij. Dus heb ik dat opgelost door vandaag naar de winkel te gaan en een wifi usb te kopen. Ik ga blij zijn als ik in die residentie zit. Als ik me bedenk hoeveel geld ik ga uitsparen op transport, wifi etc. 

Morgen mijn echte eerste schooldag, ik laat het jullie morgenavond weten ! 

slaapzacht allemaal, 

Ik mis jullie een beetje, 

maar heb hier toch al een leuke tijd en wordt nog beter en beter elke dag ! 

jullie aussie-girl ! 

Rooty hill en zijn papegaaien

The jouney continues

Voila, daar ben ik dan, volledig gepakt en gezakt in de greenhouse, klaar om te vertrekken naar domstic airport voor mijn vlucht naar Brisbane!

Ik ben een heel klein beetje nerveus omdat ik vermoed dat ik over mijn gewicht zit maar dat komt hopelijk wel in orde.

Amazing Surfweekend

Goeiemorgen België ! 

Het is weer veel te lang geleden dat ik een blogbericht gepost heb, maar dat komt een beetje doordat ik het hier ferm naar mijn goesting heb. Vrijdag ben ik begonnen aan het waarschijnlijk langste maar zaligste weekend van mijn verblijf in Sydney, Surfcamp Australia. 

mijn handen = Shaka! (official surfersteken)

Ik, Claudio en Britt kwamen toe in Central station en begroetten een veel te grote groep juist naast het Wake-up hostel/Sidebar. We hadden ons aangemeld bij Nick en hebben daarna een 50tal minuten gewacht. Die 50 minuten zouden eigenlijk 5 minuten moeten geweest zijn maar goed, er was heel veel verkeer in Sydney dus het was begrijpelijk. Je vraagt je waarschijnlijk af waarom we met de bus gingen, wel dat was vrij simpel; onze bestemming, Gerroa lag op 2 uur rijden van Sydney. Daar is 7 mile beach, een strand dat ideaal is om te leren surfen, uitgestrekt dus hoefden we ons ook geen zorgen te maken om rips (plaatsen waar het water niet wegkan dus naar oceaan wordt gestuwd, heel gevaarlijk voor zwemmers om zo nooit meer op het vasteland te geraken.) Dus wij, tegen dat de bus er was, allemaal gelukkig en in opperbeste stemming op de bus random tegen nieuwe mensen beginnen praten. Ik had al een vermoeden en dat vermoeden werd bevestigd, dat Surfcamp Australia niet van EF zelf was en dat er andere organisaties ook waren die leerlingen konden boeken. Zo ontmoette ik mensen van Business College, nog twee andere talen-organisaties en een Au pair/Nanny organisatie. Mensen van over de hele wereld.

Timo - Jessica - Annika - Claudio

De Nanny organisatie was de meest interessante, Jessica en Annika uit Duitsland verblijven hier in een gezin waar zijn Nanny van zijn. Ze krijgen een wekelijks loon en twee dagen vrij. Met hen was er ook Timo, die hier zijn master had gehaald en maandag terug naar Duitsland is gekeerd. Ik heb heel veel met hun opgetrokken dat weekend en we hebben ons goed geamuseerd. (Ze waren ook mijn kamergenoten). Een snelle stop in een klein dorpje waarvan ik de naam alweer vergeten ben voor één van de lekkerste artisanale hamburgers van Australië heeft onze honger gestild, en snel genoeg daarna werd het in onze bus een slaapoase, ondanks het feit dat het nog maar 11 uur was. Maar de bus schommelde wel enorm veel dus ergens is het wel logisch vermoed ik. 

Timo - Claudio

Toen we aankwamen zag ik een groot park met allemaal stacaravans. Ik dacht van, oei, gaan we ons allemaal in verschillende caravans proppen? Of in een hostel? Ik had geen idee, maar na 2 minuten stappen (Ik met mijn klein blauw valiesje, de kleine versie van mijn grote blauwe, met dank aan Koen en Anja) kwamen we aan op een super gezellige verblijfplaats. Een zestal rechthoekige bungalows stonden in een vierkant en het binnenpleintje was overdekt met een houten constructie waar surfboards in verwerkt waren. Daaronder bevonden zich 4 grote picknick tafels en een lange buffettafel. De reden waarom het zo ongelofelijk gezellig was, was omdat er lichtjes ophingen (slingers) die het geheel een gezellige en kampeerachtige indruk gaven. 

Uiteraard heb ik de volgende dagen leren surfen. Onze kleine groep van 15 man, bestond voor 95% uit zwitsers (raar maar waar) en 5% uit Belgen (ra ra ra..) onder de deskundige begeleiding van Yana en huwie leerden we de technieken en kregen we uitleg over de surf check (weersomstandigheden etc.) 

Jullie hebben vast allemaal wel eens een wetsuit gedragen, dus jullie weten wel hoe plakkerig dat zit, zeker als je het eens uit hebt gedaan en daarna terug aantrekt. Desalniettemin was het een prachtige ervaring. Een wilde oceaan (tja, we moesten en zouden surfen, veel wind of niet) bruuske golven en vooral veel plezier om de eerste les iedereen er te zien afvallen. (Ik ook hoor, no worries). 

Een goeie groep ! 

Het eten was echt zo lekker,  BBQ à volonté, het was all you can eat, en geloof mij dat was het ook want we hadden de energie nodig. 's middags broodjes met wat je maar wou, het ontbijt waren dan weer 5 verschillende soorten cornflakes, of gewoon toast met 10 verschillende soorten beleg, om nog maar te zwijgen over de appels en appelsienen. 

Dat doet mij er aan denken ! Het mooiste moment van het weekend? Ik had de aanbeveling van Nick gevolgd en onder de warme (of zeg maar heet als je juist uit een oceaan komt) buitendouche een appelsien gepeld en die daar opgegeten. Dat moeten jullie echt eens proberen ! Want als je een appelsien eet dan ben je helemaal plakkerig, ooit al eens zonder een teveel aan sap een appelsien kunnen opeten? Wel onder de douche spoelt dat direct weg. Als je dan nog eens buiten onder de palmbomen staat.. You get the picture, right. 

Claudio - ik

Zo spijtig dat het maar twee dagen waren aan de ene kant, aan de andere kant voelde ik mijn spieren allemaal een beetje te goed, dus was ik blij dat het einde naderde. Surfen is en blijft een extreme sport, niet voor doetjes. Ik heb hier al gemerkt dat ik mijn grenzen enorm verleg. Een jaar geleden had ik dat waarschijnlijk nooit gedaan, of was ik na vijf minuten al terug uit het koude water. 

Britt - ik

Vandaag heb ik in Sydney Nick in The Ripcurl Store een bezoekje gebracht, hij heeft met nog meer over surfen vertelt, mij aangeraden in Brisbane waar ik het best kan gaan, en uiteraard waar ik voor kwam: Ik heb mijn Surfcamp Australia T-shirt en pet gekregen! Nu kan mijn hoofdhuid niet meer verbranden. (Ja, zo sterk is de zon hier) 

Goed, ik heb het gevoel dat ik bijna een boek heb geschreven, maar het is het echt allemaal waard. Als jullie ooit naar Australië komen. 1 adres: SURFCAMP AUSTRALIA ! 

liefs en een kusje voor jullie allemaal,

jullie nu-officieel-intermediate-surfgirl, 

Maryline

Een Belgisch Avondje

Hi folks, 

La familia + Jappies

sorry dat ik de laatste tijd niet meer heb geschreven, thing is, ik heb het een beetje druk en dan vergeet ik het en voor je het weet is de dag om. De tijd gaat heel snel hier, ik doe veel leuke dingen maar af en toe denk ik toch wel aan België, omdat ik het mis maar ook omdat mensen mij er naar vragen enzo. 

Carla being silly

Maar het eten, tjah er is geen beter eten dan eens goeie Belgische kost, dus besloot ik eens lekker Belgisch te koken na al dat aziatisch. Geloof mij, ik kan geen rijst meer zien! 

Carla & ik

Een hele dag heb ik praktisch in de keuken gestaan, enorm moeten improviseren voor sommige dingen, maar het is mij uiteindelijk gelukt! Met glans ballekes in tomatensaus met frietjes en goéie mayonaise op tafel gezet, dit alles met Belgisch bier (ik niet want ik ben nog geen 18, what a joke..). Ze waren er zot van, vooral van de mayonaise! Larrie en Bryan (mijn hostfather en zijn schoonzoon konden er maar niet over zwijgen, nu moet ik twee grote potten maken voor ik vertrek) 

Carla is een grote zegen ! zij is de dochter van mijn hostmother en zelf mama van de twee kadetten Kian en Tyrell, Ze is echt super leuk en we doen veel samen zoals cupcakes maken en macarons, ook fantastisch lekker, alhoewel een beetje slecht voor de lijn. 

Ik ben ook dit weekend naar een grote overdekte markt geweest, ze hadden daar álles, van souvenirs tot allerlei soorten kruiden tot groenten en fruit. Ook waren er (en dit is dan mee voor de ladies) UGG's à volonté, je ziet ze hier ongelofelijk veel, the real thing, voor maar 20 à 40 dollar. Heb wat thee gekocht, China rose en Tuskish Apple, kwestie van toch een beetje in de internationale mood te blijven. 

We hadden dit weekend ook bezoek van twee japanse studenten die hier enkel voor het weekend in Australië waren met school, twee bussen op allemaal verschillende plaatsen! Onze studenten heten Joshi en hayami, geloof het of niet, ik heb twee dagen nodig gehad voor ik hun namen eindelijk deftig wist/ze uit elkaar kon houden. Maar vriendelijk zijn ze wel! Toen ik naar de grote supermarkt ging voor de ingrediënten te kopen zijn ze meegegaan en hebben ze alles voor mij gedragen enzo, hun cultuur geloof ik. Altijd leuk als je het zelf niet hoeft te dragen ;) ook de afwas gedaan, hoewel het mijn beurt, maar goed, ik had dan ook al 5 uur in de keuken gestaan. 

Josepha - Joshi - Hayami 

Oh ja, velen van jullie hebben mij ondertussen aangesproken over de bosbranden, Ja het is waar dat de noodtoestand is afgekondigd en dat ik juist de pech heb om me te bevinden in het Westen van Sydney, maar ik zit nog op een klein uurtje rijden van Blue Mountains en de laatste bosbranden in de buurt waar ik over gehoord heb waren op 15 km en allemaal heel snel onder controle. Ik leef wel echt mee met al die mensen wiens huis verwoest is. De temperaturen schommelen hier de hoogte in, hopelijk komt er snel een oplossing. Aussies hebben wel de goede gewoonte van enorm georganiseerd te zijn en dus hoef ik mij ook niet echt zorgen te maken. Het gebeurt hier wel heel veel dat er heli's overvliegen met grote hoeveelheden water om vanuit de lucht het vuur onder controle te krijgen. Nasty things, those bushfires. 

Vandaag op school heb ik een essay geschreven in het engels (natuurlijk) over het nemen van risico's, heel leuk en dankzij Sint-lievenscollege heel vlotjes verlopen. Ook test gehad met een mooi net-geen-maximum cijfer, maar goed, het was ook niet echt moeilijk. Maar ga nu een paar kortverhalen lezen een een verslag over schrijven, allemaal heel recreatief. Heb vandaag de allermooiste, en allergrootste bookshop gevonden in sydney! Je had mij moeten zien, het was net zoals een klein kind in een speelgoedwinkel van 7 verdiepingen (HAMLEY'S! waar zijn de tijden toch naartoe..) 

Aan het einde van deze week vertrekken Vincent en Mai hier, heel spijtig want het zijn echt goeie vrienden geworden, Vincent gaat terug naar Zwitserland om in het leger te gaan.

Mai daarentegen gaat niet terug naar Denemarken maar gaat vrijwilligerswerk doen in Sri Lanka. 

Ik wens ze echt het allerbeste toe. 

Nu ga ik nog een beetje aan mijn verslag van de kortverhalen werken en dan nog een beetje huiswerk later. Vandaag kwam ik toe in het station van Rooty Hill en zag ik een prachtig beeld, heb geprobeerd om er een foto van te trekken maar weet niet goed of het gelukt is.. en dan ook nog een foto van een boom die helemaal in bloei staat wat een prachtige overvloed aan paars voortbrengt. 

Ik ga nog wat werken aan mijn verslag om daarna te gaan slapen. 

Heel veel liefs, 

Maryline