verslagje van de eerste week Brisbane

Dag lieve Belgen daar aan de andere kant van de wereld!

Om internet te sparen typ ik dit eerst in een word document zonder internet en copy en paste ik het op mijn blog. Als ik er zo over nadenk pleeg ik plagiaat op mezelf, haha.

Zoals de winter bij jullie steeds dichter komt, nadert bij ons de zomer. Het wordt steeds warmer en uiteraard horen daar hevige stormen bij. Ik heb hier al geleerd dat ik best altijd een paraplu bij de hand heb, wat eigenlijk super raar is aangezien het nog steeds 35 graden is wanneer het regent. Niets wat ik gewoon ben in België dus.

Als het regent zal het ook altijd heel heftig regenen voor een halfuur en daarna komt de zon er weer en moet ik alweer beginnen denken aan zonnecrème. 

Mijn eerste week hier was.. interessant. Ik moest even wennen aan mijn gastgezin en zoals eerder vermeld kreeg ik een ietwat negatieve impressie van de school. Die negatieve impressie was vooral omdat het verschil met EF sydney zo groot was. In Sydney (New South Wales – de staat)  had ik een fantastische leerkracht die ons Engels bijbracht op een manier van, we gaan met de taal spelen en we gaan ons vooral amuseren. Hier in Brisbane (Queensland) draait het allemaal om competitiviteit en het behalen van punten. We hebben een wekelijkse schrijfopdracht en een wekelijkse presentatie en afhankelijk van het niveau wordt de kwaliteit van het werk bepaald. Er rust dus een klein beetje druk op mij –Ahum-.  Ik heb mijn SpIn-klassen toegewezen gekregen (Classes of Special interest) en ik heb op Maandag en dinsdag Effective Writing 4 (van 1 tot 4 in moeilijkheid). We hebben een projectje toegewezen gekregen op lange termijn en daar bovenop nog een paar wekelijkse schrijfopdrachtjes. Aangezien ik zo laat ben toegekomen heb ik nog maar vier weken om een Paper te schrijven van 1500-2000 woorden over een onderwerp naar keuze. Een ideale uitdaging dus, iemand ideeën voor een onderwerp? Maandag en dinsdag zijn ook de dagen waar ik om 5u30 uit mijn bedje (dat kraakt en piept) moet om mijn les van 8u15 te halen.

Woensdag en donderdag heb ik gelukkig in de namiddag les en dan heb ik van SpIn ‘Business topics!’ Dit wordt gegeven door Crazy Paul, mijn Algemene Leraar of General Teacher. Hij is in één woord geniaal, zowel met zijn economische achtergrond als zijn Iers-Europese achtergrond. Zijn naam zegt het zelf, de ideale leraar, een nuchter persoon met de juiste dosis gekheid. Plezier en educatieve lessen gegarandeerd!  

Verder heb ik dan op vrijdag gewoon een film als SpIn. Niets is zo ontspannend als Jennifer Aniston gecombineerd met komedie. Uiteraard heb ik ook elke dag gewoon les van Crazy Paul, en net zoals Sydney bedraagt een dag 3 lesuren en een lesuur 1 uur en 20 minuten.

Veel mensen heb ik nog niet echt kunnen ontmoeten omdat de meeste studenten ¾ van de tijd in de residentie zijn, en het grootste deel komt hier toe in September voor een lange periode, ze vormen dan allemaal groepjes en het is dan alsof je overal en nergens toebehoort. In Sydney waren EF-studenten allemaal heel open en was iedereen met iedereen bevriend en deden we dan ook heel veel. Ik mis mijn fantastisch klasje met Radka wel een beetje maar goed, ik ben nu hier. Het is ook nog maar de eerste week dus het tij zal snel genoeg keren.

Desalniettemin heb ik wel al een paar hele leuke mensen ontmoet, EF-gerelateerd en niet EF-gerelateerd. Woensdag bijvoorbeeld, zat ik op een groen plekje in het midden van de stad mijn boterhammekes op te eten en kwam er een grote mooie gouden labrador voorbij, vergezeld door een dame op hoge hakken die een beetje leek te sukkelen met het tegelijkertijd eten en de hond in bedwang houden. Ik bood aan om even op de Labrador te letten terwijl ze at, en zo leerde ik Larissa en Kokanee kennen. Larissa is echt zo lief, we hebben bijna een uur gepraat over vanalles en nogwat (maar vooral over Australië) en ze deed me echt thuis voelen, ze werkt in 1 van de omringende gebouwen en had haar hond even eenmalig meegenomen naar het werk. Ik heb er een vriendin bij, ze verhuisd misschien binnenkort naar Bali dus heb ik alweer een internationaal contact gelegd, haar vakgebied is Marketing. Na een paar dikke kussen (lees: zoals alleen een prachtige hond dat kan) van Kokanee moest ik afscheid van hen nemen. Hopelijk zie ik hen snel terug.

Dit weekend was heel erg rustig, zaterdag heb ik wat huiswerk gemaakt en wat genoten van het mooie weer. Zondag is het poetsdag dus dan is het alle hens aan dek om het gezellige huisje schoon te maken! Ook de was moet gedaan worden enz., en ben ik naar het plaatselijke dorpje geweest om wat inkopen te doen voor mijn boterhammekes voor deze week en natuurlijk om een buskaart te kopen voor deze week.

En dan nu het spannendste moment van de zondag. Velen van jullie hebben het misschien al gezien op facebook, maar ik ben een beetje veranderd. Ik dacht waarom ook niet, dus met de hulp van mijn gastmoeder die voor L’Oréal werkt (gratis Make-up!) en voormalig professioneel kapster heeft ze mijn haar een ander kleurtje gegeven. Het is iets wat helemaal bij mij past is mij verteld maar ik ben erg blij met het resultaat. Het is iets anders en dat is precies waar deze hele ervaring om draait, verandering en nieuwe ervaringen. (bonuspunt dat het is Australië is). Ik ben benieuwd voor de reacties van morgen. Mijne lieve schat wist al niet goed meer of hij wel met mij aan het skypen was en mijn mama zag het niet goed wat er veranderd was aan mijn haar. Ik vind het wel mooi, maar het blijft maar 6 weken dus dan ben ik weer de oude Maryline. Wie weet doe ik het wel opnieuw, het is zoals het weer hier om de haverklap veranderd. We zullen zien wat de tijd brengt.

Maar voor nu, ga ik alweer naar mijn bedje, want morgen is het bij het krieken van de jour debout! (iets wat mijn mama altijd zegt, wat zich vrij vertaald in ‘opstaan bij het aanbreken van de ochtend! Zo spelen met taal, ik ben de dochter van mijn moeder voor iets..)

Heel veel liefs !

Van een gelukkige brunette,

Maryline

Een afscheid, een nieuw begin

Hey allemaal! 

ik weet het, het lijkt weer een heel boek dat ik geschreven heb, maar troost U zo voelen mijn vingers ook na te getypt te hebben. Het is weer een tijdje geleden dat ik nog een keer geschreven heb en uiteraard is er ondertussen veel gebeurd. Mijn laatste week in rooty hill is super snel voorbij gegaan. Het afscheid met mijn gastgezin was ook moeilijker dan verwacht, als je zo 6 weken samen leeft onder 1 dak dan schep je wel een band. Mijn gastmoeder heeft mij 4 knuffels gegeven op verschillende tijdstippen voor ik vertrok. 

Ik vond het ook wel lastig, ookal was het ver van de stad, het was echt een heel goed gastgezin. Een groot huis, groot bed, badkamer voor mij alleen en de keuken en muziekinstrumenten volledig tot mijn dienst. maar ook begon mijn gastfamilie als echte familie aan te voelen, en zo beschouwden ze mij ook. 

Ook Carla, de dochter van mijn gastmama, Malou ga ik enorm missen. Heb een super leuk afscheidscadeautje gekregen van haar en we hebben nog veel gelachen voor ik vertrok. 

Maar zondag ben ik dus naar de luchthaven gebracht van Sydney door Larrie, en heb dan het vliegtuig genomen naar Brisbane. De vlucht zelfs is enorm vlot verlopen, behalve een opgefokte stewardess die mij onder mijn voeten gaf omdat mijn gsm net voor take-off niet uitstond (what can I say, it's an addiction..) viel het goed mee. Had niet zo heel veel geslapen omdat ik als een hyperkinetisch kieken zonder kop de avond ervoor rondliep dat mijn valies te veel zou wegen, dus nog voor de piloot de seatbeltsign had afgezet was ik in een dromeloze slaap beland. 

Mijn valies woog uiteindelijk te veel, welgeteld 1 kilo. Toen ik zuchtend aan de salesdesk verscheen toverde een lieve mevrouw achter de balie een glimlach op mijn gezicht door de zeggen dat het maar een kilo was en dat ze me niets ging aanrekenen. OEF !

De aankomst in Brisbane was iets anders, ik heb een halfuur gewacht om uiteindelijk een oudere dame met sneeuwwit haar een een tijgerbroek te zien binnenstormen met een bordje EF. Er waren problemen met internationale vluchten.. Hoe dan ook, in het begin was ik er natuurlijk niet mee opgezet, maar toen ik vijf minuutjes met haar gesproken had waren we al aan het lachen. Mijn oma en opa hebben een vriendin die Marice heet, en daar leek ze als twee druppels water op. Een hele vriendelijke mevrouw die mij naar mijn gastgezin bracht. 

Mijn gastgezin! Ik kwam toe en het was verdorie 29 graden. Mijn pull was snel uit. Het is een huisje van maar 1 verdieping een groundfloor, dus geen trappen waar ik te gast ben bij een dame van 46 jaar 'Sandie' samen met twee japanse studenten (die verrassend goed engels spreken, maar stel je er nu ook niet te veel bij voor) Miki en Miyuki. Ohja, we zijn niet alleen, er wonen ook twee binnenkatten (katten die enkel binnen blijven en nooit naar buiten gaan... ?!) en een hond die altijd zonder uitzondering buiten blijft. (oké dan..). waar ik precies woon is een mix van centre parcs (grote bungalowachtige huizen) en waasmunster (the forest). In het begin is het altijd een beetje moeilijk, ze zijn overvriendelijk en dan krijg ik de kriebels. Maar het eerste wat ik voel is vooral nostalgie naar België en Rooty hill. Ik ben helemaal losgerukt uit een vertrouwde omgeving, ik weet bij wijze van spreken niet waar ik ben, naar school gaan en een bus nemen is hier dan ook een heel avontuur. 

mijn bed

De tijd die ik nodig heb om naar de city te gaan bedraagt zo'n 60 minuten, wat alweer vrij veel is. Maar niet getreurd, over 3 weekjes ga ik naar de residentie, wat maar 10 minuten stappen is. Ide-aal, want het transport hier, ja mijne goeien. 5 AUD per ritje, dus 10 AUD per dag, 70 AUD per week, schandalig gewoon. 

Mijn eerste dag op school was vrijwel dezelfde als de eerste dag in Sydney, met het verschil dat ze hier in Brisbane veel serieuzer zijn. Ik heb een heel document moeten ondertekenen van EF dat ik 

1. begrijp dat ik jonger ben dan 18 en aan respectievelijke wetten wordt onderworpen (ja want ik ben een kleine crimineel)

2. geen alchohol mag drinken/verkopen (alsof ik dat nu nog niet weet)

3. Ik niet met drugs in contact mag komen (serieus? As if!)

4. Ik niet later dat 10 's avonds op openbare straat mag rondlopen (WHAT?! c'est rrrridicule !)

5. etc etc 

en nog veel ander boring stuff. 

ik heb zondag de twee ergste woorden moeten vernemen, jawel, geen. wifi.

en dat is een beetje rampzalig voor mij. Dus heb ik dat opgelost door vandaag naar de winkel te gaan en een wifi usb te kopen. Ik ga blij zijn als ik in die residentie zit. Als ik me bedenk hoeveel geld ik ga uitsparen op transport, wifi etc. 

Morgen mijn echte eerste schooldag, ik laat het jullie morgenavond weten ! 

slaapzacht allemaal, 

Ik mis jullie een beetje, 

maar heb hier toch al een leuke tijd en wordt nog beter en beter elke dag ! 

jullie aussie-girl ! 

Rooty hill en zijn papegaaien

The jouney continues

Voila, daar ben ik dan, volledig gepakt en gezakt in de greenhouse, klaar om te vertrekken naar domstic airport voor mijn vlucht naar Brisbane!

Ik ben een heel klein beetje nerveus omdat ik vermoed dat ik over mijn gewicht zit maar dat komt hopelijk wel in orde.